Το «ντου» της πολιτικής στο ποδόσφαιρο!

Όσοι ασχολούνται κανονικά με το ποδόσφαιρο και όχι όταν φυσάει ο άνεμος προς τα εκεί, λένε ότι αυτό, το ποδόσφαιρο, είναι το καλύτερο πράγμα που υπάρχει στη ζωή. Από τα δευτερεύοντα, όμως. Ξαφνικά, έρχονται οι πολιτικοί να τους (μας) πείσουν, ότι τόσα χρόνια λένε τρίχες κατσαρές. Το ποδόσφαιρο είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή μας!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Δεν μπορεί για να ασχολούνται με αυτό εκείνοι, για την ακρίβεια ακριβώς εκείνοι, που έχουν στα χέρια τους την τύχη της χώρας μας και μάλιστα να το κάνουν "πάνω" από γεγονότα που ορίζουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, σημαίνει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι πια αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Είναι κάτι πιο απαραίτητο στη διαδρομή της ζωής μας.

Μόλις την τελευταία εβδομάδα είχαμε τα εξής:

Τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκφράζει τη... στενοχώρια του για το "πέτσινο" Κύπελλο του ΠΑΟΚ. Μάλλον κανείς, όμως, δεν τον θυμάται να στενοχωριέται και πολύ, τουλάχιστον δεν μας το είπε τότε, όταν πριν τέσσερα χρόνια η ομάδα της οποίας δηλώνει οπαδός κατακτούσε το Κύπελλο κόντρα στον Αστέρα. Τέτοιες ημέρες ήταν, το 2013. Μάλιστα, κυβέρνηση τότε ήταν η δική του παράταξη και μάλιστα, ο Αστέρας είχε φτάσει μέχρι και τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά. Είχε και "πάτημα" δηλαδή να το κάνει είτε προσωπικά είτε παραταξιακά. Τότε, όμως, ακόμη στενοχώρια έφερνε μόνο η φασολάδα, τίποτε άλλο.

Επίσης, είχαμε τον πρωθυπουργό, σε δύο περιπτώσεις, να απαντά στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μία ως... "γραφείο πρωθυπουργού", που έδωσε την ιδέα στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πάει σε αθλητική εκπομπή, αφού θέλει να εκφράζει άποψη για τη διαιτησία. Και άλλη μία με δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού, με την οποία στην ουσία αμφισβήτησε το... πέτσινο του πράγματος. Μάλιστα. Παρεμπιπτόντως, ο βοηθός Καλφόγλου γιατί τελικά παραιτήθηκε αφού έχει τη στήριξη ολόκληρου πρωθυπουργού της χώρας; Πόσο μεγαλύτερο "δόντι" να έχει, δηλαδή;

Επιπλέον, είχαμε τον συγκυβερνήτη να κάνει... χεράκια. Οχι σαν οπαδός. Σαν χούλιγκαν. Εβριζαν εμένα και την οικογένειά μου, είπε. Προφανώς, κάτι θα έχει πάρει το αυτί του για οικογένειες, μανάδες, παιδιά και ό,τι άλλο πιάνουν στο στόμα τους στη διάρκεια των αγώνων. Ποδοσφαιριστών, προπονητών, διαιτητών, αξιωματούχων των ομάδων. Και προφανώς, μπορεί να αφενός να αντιληφθεί τι θα συνέβαινε αν ο καθένας έκανε χειρονομίες και αφετέρου γνωρίζει ποιες είναι οι κυρώσεις για τέτοιες συμπεριφορές. Ή μήπως ο συγκυβερνήτης ούτε αντιλαμβάνεται ούτε γνωρίζει;

Πολύ πρόσφατα είχαμε κι άλλα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι πλέον οι πολιτικοί (και όχι η πολιτική) ασχολούνται πολύ περισσότερο με το ποδόσφαιρο. Για κάποιο "αδιευκρίνιστο" λόγο. Ως πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης κανονικά και με το νόμο, δηλαδή και όχι πια ως "καφενειακού" επιπέδου διαφωνίες στους διαδρόμους της Βουλής. Το καταλάβαμε όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πάλι χρησιμοποίησε ως επιχείρημα ανικανότητας της κυβέρνησης στη διάρκεια της συζήτησης για την αξιολόγηση την παρουσία του υπουργού οικονομικών στην Τούμπα για τον αγώνα του ΠΑΟΚ με την Σάλκε. Λες και μόνο στο γήπεδο της δικής του ομάδας έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν πολιτικοί. Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα και θα υπάρξουν κι άλλα με τη φόρα που έχουν πάρει οι πολιτικοί μας...

Τόσα χρόνια λέγαμε πόσο κακό είναι η πολιτική να ποδοσφαιροποιείται. Τελικά έχει συμβεί κάτι πολύ χειρότερο. Το ποδόσφαιρο πολιτικοποιείται. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ξεκάθαρη. Ο λόγος είναι ακόμη "κρυφός", αλλά κάτι έχουμε αρχίσει να ψυλλιαζόμαστε. Πάντως, σίγουρα δεν προκύπτει από την ξαφνική, αγνή αγάπη των πολιτικών για το ποδόσφαιρο ή έστω για τις ομάδες τους. Αλλωστε, τίποτα πια στην πολιτική δεν μετριέται με συναίσθημα, παρά μόνο με - τραπεζικούς - αριθμούς. Κάπως έτσι δικαιολογείται και αυτή η απότομη στροφή προς τα εκεί που - έστω μεμονωμένα - αυτοί είναι φουσκωμένοι...

Το θέμα είναι ότι πια όλο αυτό το σκηνικό γίνεται πολύ άγαρμπα. Αρα, σημαίνει ότι είναι και πολύ επικίνδυνο. Ας το γνωρίζουν αυτό οι πολιτικοί μας "κάνοντας ντου", ποδοσφαιρικός ο όρος, σε ξένα χωράφια.